Sinds een lange tijd, al zeker sinds mijn studies gezinswetenschappen, heb ik een echte hekel aan “labels” doch kan ik echt wel begrijpen waarom ze in onze maatschappij gebruikt kunnen worden. Het heeft een beperktheid in zich, maar vooral het hangt zo 100% samen met het ego.
Wat zijn labels? Labels zijn wat men noem benoeming van ziektes, van psychische stoornissen, van groepen tot benoemingen van karaktertrekken van een individu. Dat kan gaan van HSP tot bijvoorbeeld gelijk wat. In de psychologie gebruikt men altijd labels om iets te duiden. Of het nu gaat over iets gezonds of iets dat op het ongezonde spectrum zit. In onze maatschappij doet men het contant.
Wat maakt het zo beperkend?
Wel dat heeft voor mij te maken met het feit dat we een stukje benoemen van ons valse zelf, ons ego of het wordt gedaan tegenover anderen. Maar eigenlijk wens ik je iets te vertellen. Het ego is iets dat gekozen is om te ontwikkelen in het leven juist om van te leren, dus als er bij een persoon een label gebruikt wordt dat zitten er specifieke lessen aan da label dat net die ziel wil gaan leren kennen, ervaren of misschien wel iets karmisch mee wenst op te lossen.
Jij, ik, iedereen wij we zielen die tijdelijk in een menselijk lichaam huizen om een levenservaring te doen.
Helpt het eigenlijk als we constant die label benoemen? Neen, want we beperken de persoon tot enkel dat stukje van zijn valse zelf dan. Dan wordt ook het zien van de ander beperkt.
Hoe kunnen we dan voorbij het label gaan?
Eerst en vooral al door de ander te zien als een ziel die net als ik een levenservaring doet.
Ten tweede kan ik ook anders gaan praten over een persoon. In plaats van te zeggen dat het een HSP’er is kan ik vanuit een volwaardig respect naar de persoon spreken over een “persoon met de karaktertrek van hooggevoeligheid”. Dan zie ik meer dan enkel die karaktertrek.
Als ik echt voorbij het label wens te gaan dan zie ik de ander als de ziel dat hij/zij is met een specifieke gekozen programma met lessen die enkel de karaktertrek van hooggevoeligheid bregen kan. Zo leg ik volledig het geheel en de verantwoordelijkheid waar die ziel voor gekozen heeft terug bij de persoon, maar ik zie tevens ook het stuk van de verbinding der er is namelijk de ziel waarin we alle gelijk zijn.
Nu dit stuk wordt meestal heel uitdagend voor mensen wanneer zij iemand in hun leven hebben met een persoonlijkheidsstoornis. Want wat ik hierboven schrijf impliceert ook dat wat ik zie in de ander ook in mij zit. En dat klopt ook. Het kan dus ook gaan om een potentieel dat in me zit en afhankelijk of ik een geweten hebt of dat ik misschien leeft vanuit mijn hart kan het zijn dat ik dat potentieel slapend houd.
Wat maakt dat het dan toch nog begrijpbaar is dat het gebruikt wordt, een label?
Wel stel je maar eens voor dat jij in je leven toch iemand op je pad hebt die een persoonlijkheidsstoornis is. Dan hebben veel mensen de neiging om op zoek te gaan hoe met die persoon om te gaan of wat dat die specifieke persoonlijkheidsstoornis inhoudt.
Weet je dat het eigenlijk beter is je dan af te vragen wat iemand met juiste een bepaalde specifieke persoonlijkheidsstoornis in je leven komt doen om je op die manier een soort leraar te zijn voor iets dat bij je onafgewerkt is van les? Ja, inderdaad dat is waar je werkelijk naar op zoek dient te gaan. Zo ga je leren uit die ervaringen en dan kan je als en slechts als je de lessen ( lees inzichten goed) vast hebt voorkomen dat net mensen met die specifieke persoonlijkheidsstoornis nog op je levenspad verschijnen.
Onthoud heel goed dat je op je pad krijgt wat je werkelijk aankan. De kracht zit in je!
Liefdevolle groeten,
Wendy Mertens©
PS: als je vragen hebt of je wenst te reageren, laat het gerust hier onder na.
PS>>> Sluit je aan bij mijn GRATIS Facebook-groep Samen op weg met Wendy en laat me weten wat je ontdekt! Deze community biedt je ondersteuning op een veilige plek waar je je waarheid spreekt, inspiratie opdoet en om hulp vraagt terwijl je door de reis van het leven navigeert ... en ik ben erbij!
Comentários