Shiften? Ga je mee?

Ah als ik zo hier nu terug kijk op al de shiften in mijn leven heeft mij dit zo duidelijk gemaakt hoeveel kracht er in me schuilt. Schiften is een grote transformatie doorgaan. Eigenlijk heb ik als ik terug kijk zelf afgeleerd om er angstig voor te zijn en geef ik me te volle over aan de stroom.

Ook nu zit ik in een grote shift, “transformatie”, en dat is eigenlijk al begonnen vorig jaar in februari 2017. Ja, dat lijkt lang, maar één ding weet ik van ervaring bij mezelf als bij shifts van klanten. Een shift is een grote sprong maken op elke levensdomein. Hoe groter de weerstand hoe langer het duurt, maar het kan ook lang duren als je in die grote sprong veel hebt om aan te pakken. Als je dan alles allen wil doen zonder een coach, ja dan ga je jaren bezig zijn.

Ook ik heb een coach hoor! Misschien herinner je u nog dat ik een blog geschreven heb een tijd terug over mijn metabole stoornis en dat men hier in België er zo weinig van weet en kent. Wel ik had lang gezocht naar een coach , zelfs over de landgrenzen heen, om me te kunnen begeleiding om in die onderhuidse stukken , de oorzaken te helpen. En ja, ik vond hem ook. En het toppunt van al. Hij is een empaat net als ik. Wat voor mij heel deugddoend is want dan hoef ik daar al niets van uit te leggen.

Hebben we dan samen de oorzaken gevonden? Ja, maar voor ik je vertel over die oorzaken wens ik toch wel te zeggen dat ik eigenlijk hier in België al in 2015 een poging gedaan had om hulp te zoeken bij een arts die zich zogezegd ook bezig hield met alternatieve. Maar daar heeft iets plaatsgevonden wat eigenlijk de oorzaak geworden is van de hele vertraging in mijn eigen transformatie. Eerlijkheid en openheid daar ben ik een voorstander van maar openbaar iemand persoonlijk in het bijzijn van 50 mensen vals beschuldigen als aanvallen dat is een geheel andere zaak. Dat aanvallen van iemand persoonlijk – wat dus eigenlijk letterlijke enkel de betekenis heeft van “openbaar iemand persoonlijk in het bijzijn van 50 mensen vals beschuldigen als aanvallen”- kan dus werkelijk mensen hun proces blokkeren. Daarom dat ik er dus zo tegen ben.

Een aanval op een ander is regelrecht een aanval op jezefl , maar ook ook de zielen van alle betrokken partijen.

Wat is toen in 2015 werkelijke gebeurt? Ik wil in deze blog iets delen wat voor mij nu terugkijkende een heel traumatische ervaring was. In 2015 volgde ik een cursus bij een dokter die zichzelf een kabbalist en spiritueel persoon acht maar op de laatste dagen, het laatste weekend, van geheel de reeks van cursussen heeft daar iets plaatsgevonden waarvan ik merk dat ik vandaag nog steeds de pijn droeg verscholen in mijn lichaam onder de metabole stoornis, het verdriet en de publieke aanval nog te verwerken heb. Ik herinner me het als een film die zo in mijn bewustzijn afspeelde.

Lang heb ik het voor mij gehouden! Lang dacht ik dat ik degene was die fout was! Lang heb ik zoekende geweest bij mezelf hoe het kwam dat iedereen me de rug keerde die deze persoon kende en mij ook. Nu is door deze het werken rond mijn metabole stoornis het bewustwordingsproces gekomen dat een fixe transformatie in me uitlokt die ik toch met open armen verwelkom. Ik ben na die traumatische ervaring 35 kg bijgekomen.

Telkens ik een klein publieke aanval doormaakte triggerde het dit in mijn lichaam. Voelende en wetende dat het met “aanvallen” te maken had, wist ik wel dat er werk was, maar hoe draai ik dit in mijn lichaam.  Mijn lichaam , of eerder gezegd mijn hypofyse, zag niets van het overgewicht want op dit niveau zat er nog steeds een beeld van een slank vrouw van weleer. Dus er zat iets met de communicatie tussen mijn lichaam en mijn hypofyse. In de cellen van mijn lichaam zat een nog andere boodschap.

Wat is er die dag gebeurt? De persoon , een dame die ik nu gewoon B noem, is naar voor in die klas gegaan en mij beginnen beschuldigen van gruwelijke dingen. Mijn wezen kan er nog niet bij waar ze het van haalde, zo’n fantastisch verhaal. Zelfs tot over stalking toe. Ik mocht van die dokter me niet verdedigen, ik moest wachten. Ik kon de zaal niet verlaten, de deur was letterlijk dicht. Mijn lichaam zat nerveus te bewegen op de stoel want het wilde weg. Op het einde van haar beschuldigingsbetoog, zo’n 90 minuten, was er pauze. Eerst wilde de dokter gewoon verder gaan met lesgeven, kwamen er reclamaties uit de groep om mijn verhaal te horen want ze vonden dat het storend was en dat de les verder moest. Dankzij de interventie van een psychiater die -deze was er aanwezig- eiste dat ik gehoord werd moest ik voor meer dan 40 mensen me gaan verdedigen. Na de pauze waren er minder mensen aanwezig, Die dame B had mij beschuldigd dat ik haar 100-mails gestuurd had terwijl de feiten andersom waren. Een jaar had ze me gestalkt en had daar al voor bij de politie geweest, de sociale cel, zelf pogingen ondernomen om mijn grenzen duidelijk te stellen naar haar, met relaties verbroken omdat deze ook zo onder haar ban gekomen waren, … ik had al veel signalen gezien van narcisme maar begon zo te twijfelen aan mezelf dat ik werkelijk dacht dat de fout bij mij lag. Ik heb daar vooraan weinig gezegd want die dokter had zijn visie en die was de enigste juiste. Ergens op wijzen was uitgesloten! Ik was bovendien compleet in schok!

Steun of begrip ging naar B. Eén persoon vroeg me nadien even hoe het me mij was en dat ze zag dat wij de enigste zowat waren die door hadden dat B ziek was. Dit was één van de 3 mensen die doorhadden dat er wat mis was, maar ze lieten ook duidelijk verstaan er zich van weg te houden – ik kan dit echt wel heel goed begrijpen hoor-, maar ze zagen direct dat B het stoppen nergens ging laten. Het leek er net voor hen als voor mij zo uit dat ze me uitgekozen had als doelwit. Toch bleef ik zoeken bij mezelf. Het heeft dan nog een jaar geduurd voor ik volledig verlost was van haar. Ik heb echt met iedereen , met elke cursus , moeten -in de zin van verplichtende zelfbescherming- breken om mezelf van haar los te maken.

Bij de sociale cel van de politie zeiden ze me het toe ook. Want samen met hen had ik al gekeken naar de mogelijkheden om bemiddeling te doen via hen, of een verwittiging , maar het enige waar we konden op komen was dat als één van die stappen gezet werd de situatie enkel ging verergeren.

Ik ben letterlijk als gevolg van die narcistische aanval en pesterijen al de mensen kwijt die B en ik kende. Ze zijn allemaal mee in haar verhaal gegaan en ik stond alleen. Dat deed zo’n pijn in de eerste periode tot ik me begon bewust te worden dat die net het doel is van iemand – waarvan ik vermoed, en spreek in meerdere woorden omwille van de label- dat ze een converte narcist is- om je volledig te isoleren zodat je nog met niemand contact hebt.Bovendien was het in deze situatie eigenlijk het wijste om te doen; met de anderen breken want zij zagen haar anders.

Nu is er een rode draad gevonden onder mijn shift? Ja, wat zich afspeelde in 2015 was een trigger eigenlijk om me bewust te maken van gelijkaardige ervaringen in mijn leven. Een trigger om toch bij mezelf de aantrekkingspunten met deze personen bloot te leggen en voorgoed ze te transformeren. En met dat stuk van de transformatie ben ik nu volop bezig.

Ga ik na mijn transformatie daar iets mee doen? Ja, want ik ben er van overtuigd dat ik dit in mijn leven juist heb om nadien , nadat ik het volledig begrepen, beet heb, veranderd heb …er anderen mee te kunne helpen als begeleiden. Hier kan je aan voorbij.

Dus vanaf nu gaan de blog meer in inspirerende zin zijn op basis van mijn ervaringen want daar kan ik je het meest mee helpen.

love, Wendy

Ps:  Voel je vrij via onderstaande je reacties op deze blog na te laten.

PS>>> Sluit je aan bij mijn GRATIS Facebook-groep Samen op weg met Wendy en laat me weten wat je ontdekt! Deze community biedt je ondersteuning op een veilige plek waar je je waarheid spreekt, inspiratie opdoet en om hulp vraagt ​​terwijl je door de reis van het leven navigeert ... en ik ben erbij!